رهنمود سازمان جهانی صحت
ترجمه: رحمت الله رازبان
معرفی
سازمان جهانی صحت (ٌWHO) این راهنمایی موقت را برای رفع نیاز به توصیه های مربوط به مراقبت و ایمنی در خانه برای بیماران مشکوک به COVID-19 که دارای علائم خفیف و اقدامات بهداشت عمومی مربوط به مدیریت تماس با آنها هستند، تهیه کرده است.
سازمان جهانی صحت (ٌWHO) این راهنمایی موقت را برای رفع نیاز به توصیه های مربوط به مراقبت و ایمنی در خانه برای بیماران مشکوک به COVID-19 که دارای علائم خفیف و اقدامات بهداشت عمومی مربوط به مدیریت تماس با آنها هستند، تهیه کرده است.
این سند از راهنمایی موقت در مورد عفونت سندرم تنفسی کورونا ویروس
خاورمیانه
(MERS-CoV) که در
ژوئن سال 2018 منتشر شده بود و با رهنمودهای مبتنی بر شواهد منتشر شده توسطWHO ، از جمله پیشگیری از عفونت و کنترل اپیدمی و واگیر بودن بیماریهای حاد تنفسی در
مراقبت های بهداشتی و بر اساس اطلاعات موجود در مورد COVID-19،
اقتباس شده است.
این توصیه فوری با جدیدترین اطلاعات به روز شده است و در نظر گرفته شده است تا صحت
عامه و متخصصان پیشگیری و کنترل عفونت (IPC)، مدیران مراقبت های
بهداشتی و کارمندان مراقبت های بهداشتی
(HCW)را هنگام پرداختن به
موضوعات مربوط به مراقبت خانگی از بیمارانی مشکوک به 19COVID-
که علائم خفیفی دارند، را در هنگام مدیریت تماس با آنها، راهنمایی
کند. این راهنما بر اساس شواهد و مدارکی در مورد COVID-19 و امکان سنجی اجرای اقدامات پیشگیری و
کنترل عفونت (
IPC) در خانه است. مطابق این سند، "مراقبت "
اکثرا به والدین، همسران و سایر اعضای خانواده یا دوستان بدون آموزش رسمی مراقبت
های بهداشتی راجع میگردد.
مراقبت خانگی برای بیماران مشکوک COVID-19 که علایم خفیف دارد
برای کسانی که مبتلا به بیماری خفیف هستند،
بستری شدن در بیمارستان ممکن است به دلیل فشار بر سیستم مراقبت های بهداشتی امکان
پذیر نباشد یا مورد نیاز است اینکه نگرانی در مورد وخیم شدن سریع وجود داشته باشد.
اگر بیماران فقط
با بیماری خفیف وجود داشته باشد، ممکن است مراقبت در خانه در نظر گرفته شود، تا زمانی که اعضای خانواده بتوانند از آنها
مراقبت کنند. مراقبت خانگی زمانی ممکن است در نظر گرفته شود که مراقبت در بستر در
دسترس نباشد یا ناامن باشد (به عنوان مثال ظرفیت محدود است و منابع قادر به
برآوردن تقاضا برای خدمات مراقبت های بهداشتی نیستند).
در هر یک از این شرایط، بیماران با علائم خفیف و بدون شرایط اساسی
مزمن مانند بیماری ریه یا قلب، نارسایی کلیوی یا شرایط ایمنی که بیمار را در معرض
خطر ابتلا به عوارض قرار می دهد، ممکن است در خانه تحت مراقبت قرار گیرند. این
تصمیم نیاز به قضاوت بالینی(تخصصی) دقیق دارد و باید در سایهء یک ارزیابی از ایمن
بودن محل سکونت بیمار اتخاذ شود.
در مواردی که مراقبت خانگی صورت می گیرد، در صورت امکان، یک مرکز
درمانی شخصی آموزش دیده HCW
باید ارزیابی کند که آیا محل زندگی مناسب برای ارائه مراقبت است. HCW باید ارزیابی کند که آیا بیمار و خانواده
قادر به رعایت نکات احتیاطی هستند که به عنوان بخشی از مراقیت خانگی به صورت
انفرادی توصیه می شود (مثلاً بهداشت دست، بهداشت تنفس، تمیز کردن محیط، محدودیت
های حرکتی در اطراف خانه یا خانه) و می تواند نگرانی های مربوط به ایمنی را اداره
کند (به عنوان مثال: احتراق تصادف و خطرات ناشی از آتش سوزی با استفاده
از مالش دست بر پایه الکل).
در صورت امکان، باید یک پیوند ارتباطی با ارائه دهنده مراقبت های
بهداشتی(HCP) یا پرسنل بهداشت عمومی(PHP) یا هر دو برای مدت زمان مراقبت از خانه
برقرار شود، یعنی تا زمانی که علائم بیمار به طور کامل برطرف نشده باشد. برای
تعریف مدت احتیاط های به صورت انفرادی در خانه، اطلاعات جامع تری در مورد COVID-19 و انتقال آن مورد نیاز است.
بیماران و اعضای خانواده باید در مورد بهداشت شخصی، اقدامات اساسی IPC و چگونگی مراقبت از هرچه بیشتر ایمن بودن برای
شخصی که مشکوک به 19-COVID
است و برای جلوگیری از شیوع بیماری به اعضای خانواده، آموزش ببینند.
به بیمار و اعضای خانواده باید حمایت و آموزش مداوم ارائه شود و نظارت
باید در طول مدتی مراقبت از خانه ادامه یابد.
اعضای خانواده باید توصیه های زیر را رعایت کنند.
ü بیمار را
در یک اتاق منفرد با تهویه مناسب(هوای تازه به جای هوای که قبلا استفاده می شده
است) قرار دهید (یعنی با پنجره های باز و یک درب باز).
ü حرکت
بیمار را در خانه محدود کنید و فضای مشترک را به حداقل برسانید. اطمینان حاصل کنید
که فضاهای مشترک (به عنوان مثال آشپزخانه ، حمام) به خوبی تهویه شده اند (پنجره ها
را باز نگه دارید).
ü اعضای
خانواده باید در یک اتاق دیگر بمانند یا در صورت عدم امکان، فاصله حداقل یک متر از
بیمار را حفظ کنند (مثلاً در یک تخت جداگانه بخوابد).
ü تعداد
مراقبان را محدود کند. در حالت ایده آل، مراقبت به فردی که از سلامتی خوبی
برخوردار باشد و هیچ شرایط اساسی مزمن یا ضعف سیستم ایمنی را نداشته باشد، احتصاص
یابد. تا زمانی که بیمار به طور کامل بهبود نیافته باشد و هیچ علائمی از COVID-19 نداشته باشد، عیادت کننده مجاز نیست( هیچ
کس حق عیادت مریض را ندارد).
ü بهداشتی دست(شستن دست ها با صابون به مدت بیست
ثانیه) را بعد از هر نوع تماس با بیماران یا محیط، فوری انجام دهید. بهداشت دست(شستن
دست با صابون به مدت بیست ثانیه)همچنین باید قبل و بعد از تهیه غذا، بعد از
استفاده از توالت و هر زمان که دستها کثیف به نظر می رسد، انجام شود. اگر دستها به
وضوح کثیف نباشند، می توان از مالش دست حاوی الکل(ضد عفونی کننده) استفاده کرد.
برای دستهایی که به وضوح کثیف هستند از صابون و آب استفاده کنید.
ü هنگام
شستن دست ها با آب و صابون، بهتر است از دستمال کاغذی یکبار مصرف برای خشک کردن
دست استفاده شود. اگر این موارد در دسترس نیست از حوله های پارچه ای تمیز استفاده
کرده و آنها را مرتباً تعویض کند.
ü برای
داشتن ترشحات تنفسی باید ماسک پزشکی در اختیار بیمار قرار داده و تا حد ممکن فرسوده
شود و روزانه تغییر کند. افرادی که نمی توانند ماسک پزشکی را تحمل کنند باید از
بهداشت تنفسی سخت استفاده کنند. یعنی هنگام سرفه یا عطسه، دهان و بینی باید با یک
دستمال کاغذی یکبار مصرف پوشانده شود. موادی که برای پوشاندن دهان و بینی استفاده
می شود باید بعد از استفاده به طور مناسب دور ریخته یا تمیز شوند (به عنوان مثال
دستمال های شستشو با استفاده از صابون معمولی یا مواد شوینده و آب شسته شود).
ü مراقبین
باید در اتاق بیمار، ماسک پزشکی استفاده کند که دهان و بینی آنها را بپوشاند. در
حین استفاده ماسک نباید لمس شود یا به آنها دست زده شود. اگر ماسک از ترشحات، خیس
یا کثیف شود، باید بلافاصله با ماسک تمیز و خشک جدید جایگزین شود.
پس از دور انداختن ماسکها بلافاصله دست های تان را به مدت بیست
ثانیه با صابون بشوید.
ü از تماس
مستقیم با مایعات بدن، به خصوص ترشحات دهان یا تنفس و مدفوع بیمار خودداری کنید. هنگام تهیه مراقبت از راه دهانی
یا تنفسی، مدفوع ، ادرار و سایر زباله ها از دستکش یکبار مصرف و ماسک استفاده
کنید. بهداشت دست(شستن دست ها با صابون به مدت بیست ثانیه) را قبل و بعد از از بین
بردن دستکش و ماسک انجام دهید.
ü از ماسک
یا دستکش استفاده مجدد نکنید.
ü برای
بیمار از کتان و ظروف مخصوص غذا استفاده کنید. این موارد پس از استفاده باید با
صابون و آب تمیز شوند و به جای دورانداختن، می توانید مجدد از آنها استفاده می شود.
ü روزانه
سطوح که مکرراً در اتاقی که بیمار در آن مراقبت می شود، لمس می شود، مانند میزهای
تخت خواب، فریم تختخواب و سایر مبلمان اتاق خواب که لمس می شود، ابتدا باید از
صابون خانگی یا مواد شوینده خانگی برای تمیز کردن استفاده شود و سپس پس از شستشو
باید از مواد ضد عفونی کننده معمولی خانگی که حاوی 0.1٪ هیپوکلریت سدیم است (معادل
1000 PPM)استفاده شود.
ü حداقل
یکبار در روز سطوح حمام و توالت را تمیز و ضد عفونی کنید. ابتدا باید از صابون
خانگی یا مواد شوینده خانگی برای تمیز کردن استفاده شود و بعد از شستشو باید از
مواد ضد عفونی کننده معمولی خانگی که حاوی 0.1٪ هیپوکلریت سدیم است استفاده شود.
ü لباس،
ملافه، حمام و حوله های دست بیمار را با استفاده از صابون های معمولی و آب و یا
ماشین لباسشویی در دمای 60-90 درجه سانتیگراد (140 تا 194 درجه فارنهایت) با مواد
شوینده خانگی معمولی تمیز کرده و کاملاً خشک کنید. ملحفه های آلوده را درون یک
کیسه لباسشویی قرار دهید. لباس های شسته شده را تکان ندهید و از آلوده شدن مواد
آلوده به پوست و لباس خودداری کنید.
ü از دستکش
و لباس محافظ (به عنوان مثال پیش بندهای پلاستیکی) باید هنگام تمیز کردن سطوح یا
دست زدن به لباس یا ملافه آغشته به مایعات بدن بیمار استفاده شود. با درنظرداشت
شرایط موجوده، می توان از ابزار دستی یا دستکش یکبار مصرف استفاده کرد. پس از استفاده،
دستکشها و ابزار باید با صابون و آب تمیز شوند و با محلول هیپوکلریت سدیم 0.1٪
آلوده شوند. دستکش های یکبار مصرف (به عنوان مثال نیتریل یا لاتکس) باید پس از هر
بار مصرف دور ریخته شوند. بهداشت دست(شستن دست ها با صابون به مدت بیست ثانیه) را
قبل از گذاشتن و بعد از برداشتن دستکش انجام دهید.
ü دستکش،
ماسک و سایر مواد زاید ناشی از مراقبت در منزل باید قبل از ریختن آن به عنوان
زباله های عفونی در سطل زباله با درب در اتاق بیمار قرار داده شود.
ü از قرار
گرفتن در معرض آلودگی از محیط بیمار
خودداری کنید (به عنوان مثال مسواک، سیگار، وسایل غذاخوری، ظروف، نوشیدنی، حوله،
دستشویی یا ملافه را جدا نکنید).
ü هنگامی که HCW ها خدمات منزل را ارائه می دهند، باید
ارزیابی خطر را برای انتخاب تجهیزات محافظ شخصی مناسب انجام دهند و توصیه های
احتیاطی مربوط به قطرات و تماس را دنبال کنند.
ü در مورد
بیماران تایید شده آزمایشگاهی خفیف که در خانه از آنها مراقبت می شوند، باید آنها
از مراقبت انفرادی رهایی یابد، موارد باید با استفاده از آزمایش PCR دو بار از نمونه هایی که حداقل 24 ساعت از
هم فاصله دارند ، آزمایش منفی کنند. در جائیکه آزمایش امکان پذیر نباشد، WHO
توصیه می کند که بیماران تایید شده پس از برطرف شدن علائم، دو هفته
دیگر در انزوا (به صورت انفرادی) بمانند.
