 |
| عباس عزیزی |
گر به کشتن میشدی غازی کسی
پس، ز قابیل نیست غازی تر کسی
از بـــرای کـــــشــتن روح خــــــدا
می شوی قانع به فتـــوای خسی
از هزاران ره که بر سوی خداست
تو ازین بی راهه بر حق کی رسی
حق کند پیدا تـــو نابــــودش کنی
باز هــــم نبــــود تــو را دلواپسی
مـــادران پیر چـــون دوزد کــفــــن
بر جــــوانان رشـــید و نــــورسی
زیر لــب گوید همـــی بــهر خدای
قاتـــلین این تــو خود کن وارسی
No comments:
Post a Comment